บางครั้ง..ในความรัก…ถ้าเราคิดให้ดี

ก็เหมือนกับสายรุ้งงาม..หลังจากที่ฝนตกกระหนํ่าลงมา
หลังจากฝนหยุด….
รุ้งก็ฉายความสวยงามมาออกเอง…แบบที่เรากำหนดไม่ได้
…ว่าตอนไหน..ที่ใด..เวลาไหน…..

เช่นความรัก…เราไม่ต้องไปคอยค้นคว้าตามหา..

ถึงเวลาจะมาเองตามธรรมชาติ…
และความรักมีสีสรรที่สวยงามเสมอที่ใจเราเอง
บางครา..อาจจะเปลี่ยนสีให้จางลง…หรือเข้มข้น…มากขึ้น
แล้วแต่สภาวะสิ่งรอบตัว…เช่นสายรุ้ง…บางทีเราเห็นได้ชัดเจน..บางที..ห่างไกล

แต่ความคงที่..คือ..

ความสวยงามในความรู้สึกของเราเสมอที่ได้สัมผัส…ทางใจเสมอมา
เพียงแค่..เราต้องใช้เวลา…รอคอย..ที่จะได้สัมพัส…กับความรัก

และ..เมื่อพบเจอแล้ว….

เราจงถามตัวเราเองว่า..
เราพอใจหรือยัง…ที่จะรับที่จะนำเข้ามาในชีวิตเราแบบไหน
บางครั้ง…อาจจะจางหายไป..เป็นบางเวลา…
เพราะมรสุมต่างๆที่ทำให้มีความเปลี่ยนแปลง….
ตามวิถีของกฎเกณตามธรรมชาติ…ที่มีทั้งผ่านเข้ามา..และ จากไป

เราเพียงแต่ใช้ความอดทน…อีกครั้ง..หรือหลายครั้ง…..
รอเวลา..ฟ้าหลังฝน……ก็จะเจอกับรุ้งงามนั้นอีกครา….รักษาเวลาที่มีนั้นให้นานที่สุด
ให้มองด้วยความรู้สึกที่ดี….เก็บสิ่งสวยงามนั้นไว้….ให้นานที่สุดในใจเราเอง

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราคิด ทำ ให้ดี เราะจะไม่มีคำว่า เราน่าจะ…. ทำมันก่อนหน้านั้น